sztyft

sztyft: sztyft {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u, Mc. sztyftfcie {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mały, cienki gwóźdź z płaską główką lub bez główki; cienki pręcik metalowy' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mały ćwiek drewniany' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'substancja, zwykle lecznicza lub kosmetyczna, w kształcie wysuwanego z obudowy wałeczka, zużywana stopniowo przez pocieranie o coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Sztyft ochronny do ust. Dezodorant, klej w sztyfcie. Sztyft do nosa. <niem.> {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

sztyft — m IV, D. u, Ms. sztyftfcie; lm M. y 1. «cienki gwoździk z małą płaską główką lub bez główki, cienki trzpień metalowy; także: ćwiek drewniany» 2. zootechn. «pióro gęsie lub kacze o chorągiewce asymetrycznej, wąskiej, sztywnej, długości ponad 14 cm … Słownik języka polskiego
ćwiek — m III, D. a, N. ćwiekkiem; lm M. i 1. «gwóźdź z szeroką, płaską lub wypukłą główką» Miedziany ćwiek. Drzwi nabijane ćwiekami. ◊ pot. Mieć ćwieka w głowie «mieć manię, bzika, natrętną myśl» ◊ Wbić, zabić komuś ćwieka w głowę, w łeb «sprawić komuś… … Słownik języka polskiego
sztyfcik — m III, D. a, N. sztyfcikkiem; lm M. i «mały sztyft gwoździk» Umocować coś sztyfcikami … Słownik języka polskiego
trzpień — m I, D. trzpieńenia; lm M. trzpieńenie, D. trzpieńeni 1. «walec, kolec, pręt służący do osadzania, umocowywania czegoś» 2. «wydłużona, centralna część jakiegoś przedmiotu; oś, rdzeń» Trzpień nitu, śruby. 3. «część zamku, sztyft, na który wkłada… … Słownik języka polskiego
sztyfcik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} mały sztyft {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias